Het bewustzijn over klimaatverandering in de boardrooms van bedrijven verandert en er is een groeiende focus op klimaatrisico's, waardoor de informatiestroom verbetert. Pensioenregelingen hebben nu toegang tot betrouwbaardere gegevens over ESG- en klimaatrisico's en breiden hun informatievereisten langzaam uit naar biodiversiteitsrisico. Meer pensioenregelingen stellen netto nul-doelen. Dit zijn allemaal tekenen van sterke evolutionaire verandering. Maar doen we wel genoeg?
Het is om te beginnen echt bemoedigend om te zien dat de beschikbaarheid en betrouwbaarheid van gegevens over ESG- en klimaatrisico's de afgelopen vijf jaar is verbeterd. Dit weerspiegelt deels een grotere focus van bedrijven op maatschappelijk verantwoord ondernemen, wat heeft geleid tot meer rapportage over milieu-, sociale en governance-factoren. Het weerspiegelt ook de grotere vraag naar ESG-gegevens van vermogensbezitters en vermogensbeheerders, gedreven door regelgeving en verwachtingen van klanten.
Als het gaat om klimaatgegevens, komt er een iets ander beeld naar voren. Volgens onze partner voor duurzaamheidsgegevens, Clarity AI, rapporteert slechts ongeveer 17% van de beursgenoteerde bedrijven hun directe uitstoot; dit zijn ongeveer 6.500 bedrijven wereldwijd. Op het eerste gezicht lijkt dit laag, maar de duivel zit in de details. Samengevat stoten deze 6.500 bedrijven ongeveer 74% van de scope 1-emissies uit van alle beursgenoteerde bedrijven wereldwijd; dit aantal ligt tussen de 40 á 45.000. Dit betekent dat we een goed percentage hebben van de gegevens die er echt toe doen, hoewel we als bedrijfstak nog steeds een beetje meer moeite hebben om gegevens over scope 3-emissies in handen te krijgen.
Verslagleggende bedrijven zijn goed voor driekwart van de Scope 1-emissies
Bron: Clarity AI: Van de 40-45.000 beursgenoteerde bedrijven rapporteert 17% hun CO2 Scope 1-emissies. Ondanks het feit dat het om een klein deel gaat, zijn deze 6.500 bedrijven goed voor 74% van de Scope 1-uitstoot van het volledige universum van beursgenoteerde bedrijven.
Goede gegevens in handen krijgen is nog maar het begin. Het is net zo belangrijk om de gegevens te interpreteren en op de juiste manier te gebruiken. Als we bijvoorbeeld kijken naar koolstofemissies, garanderen doelstellingen op basis van intensiteit geen absolute emissiereducties. Als de emissie-intensiteit van een bedrijf afneemt, maar het productievolume sneller toeneemt, kan de absolute uitstoot nog steeds toenemen. Daarom zijn doelstellingen op basis van absolute emissies transparanter. We moeten onze eigen denkwijze en logica toepassen bij het beoordelen van gegevens. Soms moeten we naar de gegevens kijken en de volgende vragen stellen: Is het consistent met de industrienormen? Is het in lijn met de uitstoot van vergelijkbare bedrijven? En is het plausibel voor een bedrijf van een bepaalde grootte en met een bepaald groeipatroon?
Bovendien, wat voor velen nog steeds verwarrend is, is de variabiliteit van gegevens tussen de verschillende leveranciers van duurzaamheidsrapporten - er is niet één versie van de waarheid. Dat laatste is waar we de komende vijf jaar naartoe hopen te gaan, wat meer is dan alleen een evolutionaire verandering, gekoppeld aan meer afstemming in regelgeving tussen pensioenregelingen en vermogensbeheerders over duurzaamheidsrapportage.
Actie ondernemen voor netto nul
De grootste kans voor de sector is om het pad naar netto nul-afstemming te laten zien. Veel pensioenregelingen hebben de ambitie uitgesproken om in 2040 of 2050 netto nul te bereiken. Hiervoor zijn drie belangrijke stappen nodig. Ten eerste hebben we meer op feiten gebaseerde verslaglegging nodig, bij voorkeur jaarlijks, en de nodige criteria om aan te geven hoe de doelstellingen voor netto nul worden bereikt. Criteria kunnen zijn: 'netto nul-'afstemming, 'emissieprestaties van jaar tot jaar', 'volledige openbaarmaking van materiële emissies' en of bedrijven waarin wordt geïnvesteerd al dan niet volledig koolstofarme plannen hebben ontwikkeld.
Op weg naar netto nul vereist ook een sterke samenwerking tussen pensioenregelingen en vermogensbeheerders. Pensioenregelingen hebben zeer specifieke doelen op het gebied van klimaatrisico's en netto nul verplichtingen en dit vertaalt zich in hun beleid voor rentmeesterschap en betrokkenheid. Als pensioenfondsen beleggingsfondsen bezitten, moet er meer afstemming zijn met vermogensbeheerders over rentmeesterschap en betrokkenheid. Dit betekent ook dat pensioenregelingen een actievere rol moeten spelen door hun vermogensbeheerders te vragen hoe bedrijven waarin ze beleggen, rechtstreeks of via een beleggingsfonds, voorbereid zijn op de overgang naar netto nul, en te controleren of deze plannen geïntegreerd zijn in de bedrijfsstrategie van elk bedrijf.
Tot slot moeten netto nul-plannen worden opgenomen in de regelmatige communicatie naar deelnemers aan pensioenregelingen. Het bevordert transparantie en vertrouwen, wat belangrijke deugden zijn als het gaat om het rapporteren over duurzaamheidsdoelstellingen.
Wat is de volgende stap?
Wat steeds duidelijker wordt, is dat het onderwerp duurzaamheid snel groeit en evolueert. Onlangs nog noemde het World Economic Forum het verlies aan biodiversiteit en de ineenstorting van ecosystemen als het op drie na grootste wereldwijde risico na klimaatgerelateerde risico's in de komende tien jaar. Het beheren van biodiversiteitsrisico's zal een andere factor worden waar pensioenregelingen over na moeten denken en kaders, zoals de Task Force on Nature Related Financial Disclosures, samen met aanvullende gegevensvereisten rond natuur, zullen overwogen moeten worden.
